Mizuna

Buiten zaaien onder glas: eind januari - half maart

Buiten zaaien: half maart - oktober

Kiemen: 7 - 14 dagen

Kiemtemperatuur: 7 - 15 °C

Zaaidiepte: ½ cm

Plantafstand: 25 - 30 cm

Zaaiafstand in rijtjes: 45 cm

Standplaats: zonnig

Dagen tot oogst: 40 - 45

Mizuna wordt uitsluitend buiten in de vollegrond, eventueel onder glas (koude kas), gezaaid. Omdat deze groente zeer snel buiten te kweken is, loont het de moeite niet om eerst binnen voor te zaaien. Hij kan goed tegen kou en enkele graden vorst, maar zeer slecht tegen hitte. Bij droog warm weer in de zomer schiet hij snel in het zaad.

Mizuna kiemt het beste bij een temperatuur tussen 7 - 15 °C. Het ontkiemen duurt ongeveer 7 - 14 dagen, afhankelijk van de buitentemperatuur  en de bodemtemperatuur. Deze groente kan op zeer veel verschillende soorten grond goed gekweekt worden, zolang de grond maar goed waterdoorlatend is.

In de koude kas kan er vanaf eind januari tot half maart worden gezaaid. Vanaf het begin van de lente (midden maart) tot in de herfst (oktober) kan er buiten in de volle grond worden gezaaid. Zaai in rijen die 45 cm van elkaar verwijderd zijn. Bij beperkte ruimte mogen de rijtjes dichter bij elkaar liggen. Dek de zaadjes af met ¼ cm zaaigrond. Houd de grond goed vochtig en onkruidvrij. Vooral tijdens de kieming goed vochtig houden. Zet Mizuna op een zonnige plek met half schaduw. Maak een ondiepe en smalle geul in de grond van ongeveer ½ cm diep. Zaai hierin de zaden met een onderlinge afstand van ongeveer 5 cm. Bedek de zaden met een laagje grond. Dun de zaailingen, zodra zij groot genoeg zijn om te hanteren, uit op 15 cm. Deze uitgedunde zaailingen kunnen gegeten worden in salade. Geef vooral tijdens droge periode voldoende water. Zaai niet in de zomermaanden omdat dan het gevaar van het te snel in het zaad schieten groot is. Het snel in het zaad schieten door droge warmte kan eventueel worden voorkomen door de planten goed vochtig te houden en door op een zonnige plaats met half schaduw te zaaien.

Oogst de volgroeide planten na 5 - 6 weken. Het jonge blad, dat gebruikt wordt in bijv. salades, kan al na 3 weken worden geoogst. Pluk het jonge blad voorzichtig en laat de rest van de planten doorgroeien voor een latere oogst. Zaai om de 3 weken kleine hoeveelheden om de oogstperiode te verlengen.

Bij de oogst de buitenste, jonge blaadjes plukken. De binnenste bladeren laten doorgroeien voor oogst op een later tijdstip. Deze groente kan ook net als raapstelen, spinazie en als roerbakgroente worden bereid en gegeten. Oogsten kan al vrij snel. Na 40 - 45 dagen kan de eerste oogst plaatsvinden. Eet het blad z.s.m. na de oogst of bewaar het in de groentela van de koelkast maximaal 4 dagen.

Extra informatie over Mizuna: 

Oorsprong Mizuna:

Mizuna is een van oorsprong Chinese bladkool die al eeuwenlang in Japan gekweekt en gebruikt wordt. De Chinese naam van deze groente is Xiu Cai, ook vaak geschreven als Shui Cai. De Japanse naam is Mizuna. Het is een Aziatische raapsteelsoort. Die vooral veel in Aziatische landen wordt gegeten. In Japan wordt Mizuna vooral tijdens de winter gekweekt op velden die half onder water staan. Het Japanse woord voor water is Mizu.

Het is een lid van de kruisbloemenfamilie (Brassicaceae of Cruciferae)  net als o.a. alle koolsoorten (Boerenkool, Spruitjes, Chinese kool enz.), Koolzaad, Koolrabi, Radijs, Ramenas, Radijs en Wilde Rucola. In tegenstelling tot de meeste koolsoorten maakt Mizuna geen kroppen aan. Daarom wordt deze groente ook wel bladkool genoemd. Het blad groeit in een (meestal) losse rozetvorm. De hoogte van deze plant is meestal kleiner dan de breedte. De Latijnse naam van Mizuna is Brassica rapa var. japonica.

De Nederlandse namen voor deze groente zijn o.a. Japanse sla, Japanse mosterd, Japanse mosterdsla en Mizuna. In het Engels wordt deze groente o.a. Japanese Mustard, Japanese Greens, Spider Mustard, Peppergrass en Kyona genoemd. In het Duits staat deze groente bekend als o.a. Japanischer Blattsenf und Mizuna.

Qua uiterlijk is Mizuna vergelijkbaar met Wilde Rucola en Krulandijvie (Frisée andijvie). Het blad is vaak dun, fijn ingesneden met meestal gerafelde randen. De steeltjes zijn dun en meestal wit. Er zijn een aantal verschillende rassen Mizuna waaronder groene- en rode. Deze verschillende soorten worden verderop in dit artikel iets uitgebreider beschreven onder het kopje verschillende kleuren Mizuna.

Het gebruik van deze Oosterse bladkool komt voor een groot deel overeen met het gebruik van het bij ons wel bekende Raapsteeltje. De smaak van Mizuna is vergelijkbaar met de smaak van Wilde Rucola, dus pittig en scherp, maar wel wat minder scherp en pittig dan de smaak van laatstgenoemde.

Het is een relatief onbekende groente in Nederland. Dit is erg jammer, omdat het een zeer gezonde groente is die een lange periode van het jaar gemakkelijk en snel zelf te kweken is en die veelzijdig in gerechten gebruikt kan worden. Zie hiervoor het gedeelte gebruik en bereiding van Mizuna.

Deze zeer gezonde groente bevat veel belangrijke voedingsstoffen en vitamines. Net als de meeste groene bladgroentes bevat Mizuna weinig caloriën. Het bevat wel o.a.: Calcium, IJzer, Kalium, Magnesium en Natrium. En de volgende vitamines: A, B6 en B11 (foliumzuur). En hiernaast  nog een grote hoeveelheid vitamine C. Het bevat overigens ook nog koolhydraten, voedingsvezels, suikers en eiwitten.  

Mizuna wordt soms verward met Mibuna. Dit is namelijk ook een Japanse groente die ook tot de familie van de kruisbloemigen behoort en een vergelijkbare Latijnse naam heeft. Het verschil tussen Mizuna en Mibuna is: het blad van laatstgenoemde is gladder, breder en niet gekarteld.

Gezondheidsbevorderende aspecten van Mizuna:

Calcium: dit is een mineraal dat o.a. belangrijk is voor de opbouw van een sterk gebit en botten. Het zorgt ook voor een goede werking van de spieren en zenuwen in het lichaam.

IJzer: dit is een mineraal dat een grote rol speelt bij de vorming van hemoglobine en dit is belangrijk voor het zuurstoftransport in het bloed en de stofwisseling. Een tekort aan ijzer is te herkennen aan de volgende symptonen: bleke huid, vermoeidheid, rusteloze benen, algehele drang tot bewegen en snel buiten adem zijn. Risicogroepen die sneller een ijzertekort kunnen krijgen zijn o.a.: zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven, vrouwen tijdens de menstruatieperiode en vegetariërs en veganisten.

Kalium: dit is een mineraal dat samen met Chloor en Natrium een rol speelt in het regelen van de vochtbalans en de bloeddruk in het lichaam. Kalium werkt het bloeddrukverhogende effect van Natrium tegen. Het zorgt ook samen met Natrium ervoor dat zenuwprikkels goed worden geleid en dat spieren zich samentrekken.

Magnesium: dit is een mineraal dat de weerstand van het lichaam tegen stress verhoogt. Het zorgt ook voor een versterking en verbetering van het geheugen en de concentratie.

Natrium: dit is een mineraal dat samen met Kalium en Chloor een rol speelt in het regelen van de vochtbalans in het lichaam. Natrium heeft een bloeddrukverhogend effect dat door Kalium wordt tegengewerkt. Zie Kalium voor andere gezondheidsbevorderende aspecten.

Vitamine A: deze vitamine is goed voor de ogen, de groei, de huid en de weerstand. Hij wordt ook wel Retinol genoemd. Omdat vitamine A oplosbaar is in vet, kan het lichaam een teveel van deze vitamine opslaan in zijn eigen vet. Dit kan leiden tot een overschot van deze vitamine en dit kan een vergiftiging veroorzaken. De symptomen hiervan zijn: hoofdpijn, misselijkheid, vermoeidheid, duizeligheid en afwijkingen aan ogen, skelet en huid. Dit kan vooral zeer schadelijk zijn voor zwangere vrouwen en kinderen. 

Vitamine C: deze vitamine vermindert vermoeidheid, beschermt het lichaam tegen ziektes en versterkt het immuunsysteem.

Verschillende kleuren Mizuna:

Er zijn een aantal verschillende soorten Mizuna. Deze vallen grofweg binnen 2 verschillende groepen, namelijk: groene- of rode rassen. Er is weinig verschil tussen de verschillende kleuren wat betreft bestendigheid tegen kou en vorst. Bij de rode rassen wordt de rode of paarse kleur meestal wel sterker en opvallender onder invloed van kou en vorst.

Groene rassen:

Golden Frills: dit is een licht geel-groene soort met zeer scherp ingesneden, haast kantachtig blad. Het heeft een iets pittigere, scherpere smaak dan de gewone groene Mizuna. Kan goed tegen koude en verdraagt enkele graden vorst.

Groene Mizuna: deze soort wordt ook vaak gewoon Mizuna en Japanse mosterd genoemd. Dit is een lichtgroene-limoengroene soort met ingesneden blad met franjes aan de uiteinden. Het heeft een milde smaak met een subtiel beetje scherpte en pit. Dit ras kan goed tegen koude en verdraagt enkele graden vorst. 

Rode rassen:

Purple Frills: dit is een donkerrode-paarse soort met diep ingesneden, groot, zeer dun en slank blad. De kleur van het blad wordt donkerder onder invloed van kou en vorst. Het heeft een pittige en scherpe smaak. Deze soort kan zeer goed tegen koude en vorst. Purple Frills schiet niet snel in het zaad.

Purple Pop: dit is een soort met groen-paars blad en lichtpaarse stelen. De paarse kleur wordt intenser onder invloed van koude. De brede bladeren zijn licht getand. Deze soort kan goed tegen kou en vorst. 

Red Giant: dit is een soort met breed enigszins getand blad. De bladeren zijn rood-bruin gekleurd met hier en daar wat donkergroen. Hij kan tegen wat kou. De smaak van het blad wordt sterker als de plant groter wordt. Deze opvallende en aantrekkelijke plant kan ook als sierplant in de tuin worden gebruikt.

Rode Mizuna: dit is een donkerrode-bruinrode soort met zeer diep ingesneden, dun en slank, haast kantachtig blad. De kleur van het blad wordt intenser onder invloed van kou. Deze soort heeft een pittige, scherpe smaak die veel lijkt op de smaak van wilde rucola. Hij kan goed tegen kou.

Scarlet Frills: rood-bruine en groene soort met ingesneden en sterk gekruld blad en lichtgroene stelen. Hij heeft een pittige smaak. Kan goed tegen kou. Koude versterkt de rode kleur. 

Zaaien van Mizuna:

Mizuna wordt uitsluitend buiten in de vollegrond, eventueel onder glas (koude kas), gezaaid. Omdat deze groente zeer snel buiten te kweken is, loont het de moeite niet om eerst binnen voor te zaaien. Hij kan goed tegen kou en enkele graden vorst, maar zeer slecht tegen hitte. Bij droog warm weer in de zomer schiet hij snel in het zaad.

In de koude kas kan er vanaf eind januari tot begin maart worden gezaaid. Buiten in de vollegrond kan er vanaf half maart tot midden mei worden gezaaid. En vanaf begin augustus tot midden september.

Zaai niet in de zomermaanden omdat dan het gevaar van het te snel in het zaad schieten groot is. Het snel in het zaad schieten door droge warmte kan eventueel worden voorkomen door de planten goed vochtig te houden en door op een zonnige plaats met half schaduw te zaaien.

Mizuna kiemt het beste bij een temperatuur tussen 7 - 15 °C. Het ontkiemen duurt ongeveer 7 - 14 dagen, afhankelijk van de buitentemperatuur  en de bodemtemperatuur. Zaai de zaden op een zonnige, waterdoorlatende en goed vooraf bemeste plaats met half schaduw. Deze groente kan op zeer veel verschillende soorten grond goed gekweekt worden, zolang de grond maar goed waterdoorlatend is.

Zaai in rijtjes met een afstand van 25 - 30 cm. Maak een ondiepe en smalle geul in de grond van ongeveer ½ cm diep. Zaai hierin de zaden met een onderlinge afstand van ongeveer 5 cm. Bedek de zaden met een laagje grond. Dun de zaailingen, zodra zij groot genoeg zijn om te hanteren, uit op 15 cm. Deze uitgedunde zaailingen kunnen gegeten worden in salade. Geef vooral tijdens droge periode voldoende water.

Oogst de volgroeide planten na 5 - 6 weken. Het jonge blad, dat gebruikt wordt in bijv. salades, kan al na 3 weken worden geoogst. Pluk het jonge blad voorzichtig en laat de rest van de planten doorgroeien voor een latere oogst. Zaai om de 3 weken kleine hoeveelheden om de oogstperiode te verlengen.

Deze groente kan op dezelfde wijze worden bereid als raapstelen of spinazie. Kijk onder het kopje bereiding en gebruik van Mizuna voor tips en bereidingswijzen.  

Bemesting van Mizuna:

Mizuna is een bladkool en heeft net als andere leden van de koolfamilie een veel bemesting nodig. Begin de grond een paar weken voordat er gezaaid wordt, te bemesten met een ruime hoeveelheid compost eventueel verrijkt met koemestkorrels of een andere vorm van stikstofrijke mest zoals Bloedmeel.

Tussentijdse of extra bemesting tijdens de groei is niet nodig, omdat deze groente zeer snel groeit. Het is wel belangrijk om de grond en de groente zelf goed vochtig te houden. Dit voorkomt te vroeg in het zaad schieten en het helpt ook om problemen met o.a. aardvlooien tegen te gaan. Zie ook ziektes en plagen bij Mizuna verder op in dit artikel.

Algemene kweektips:

Mizuna is gemakkelijk een groot deel van het jaar in grote bloempotten te kweken. Dit zorgt ervoor dat zelfs mensen die geen tuin hebben, een groot deel van het jaar deze gemakkelijk te zaaien, zeer gezonde en lekkere groente zelf vers kunnen kweken en natuurlijk oogsten.

Zodra Mizuna is gezaaid, is het belangrijk om het goed vochtig te houden. Voornamelijk om voortijdig in het zaad schieten te voorkomen, voor een goede groei van het gewas en om te voorkomen dat er problemen ontstaan met aardvlooien.  

Goede buren: goede buren voor Mizuna zijn alle Peulvruchten. In de combinatieteelt kan Mizuna ook worden gekweekt samen met en na Peulvruchten, omdat deze stikstof in de grond brengen en dit wordt Mizuna zeer gewaardeerd. Slechte buren: Er is niets bekend over slechte buren voor Mizuna.

Oogsten en bewaren:

Mizuna is een zeer snelgroeiende groente die 5 - 6 weken na het zaaien al geoogst kan worden. Het jonge blad, dat vaak wordt gebruikt voor salades en garnering van pizza's kan 3 weken na het zaaien al geoogst worden. 

Mizuna is een vrij tere bladkool die hoogstens 2  tot 3 dagen bewaard kan worden in groentela van de koelkast. Verpak deze groente eventueel in wat plastic folie of vochtig keukenpapier. Het is beter om deze groente direct na het oogsten te gebruiken omdat er dan het minste verlies van kostbare vitamines, als bijv. vitamine C optreed. Mizuna kan niet worden ingevroren.

Ziektes en plagen bij Mizuna:

Ondanks dat Mizuna lid is van dezelfde familie als kool, heeft hij niet veel last van ziektes waar kolen wel last van hebben. Hij kan wel last hebben van sommige schadelijke insecten die ook voorkomen op andere leden van de koolfamilie en de kruisbloemigefamilie.

Aardvlo: Dit is een zeer klein kevertje (2 mm),  een lid van de familie der bladhaantjes (Chrysomelidae). Ze worden ook wel vlokevers genoemd. Hij legt zijn eitjes, in het late voorjaar - begin van de zomer,  graag op blad van leden van de Kruisbloemigefamilie, maar ook andere planten en bloemen kunnen geplaagd worden door deze kevertjes (Bijv. Lelies, Bieten en Witlof). Uit deze eitjes ontstaan larven en deze doen zich te goed aan het blad. In eerste instantie graven zij gangen in het blad en hierdoor ontstaan uiteindelijk gaatjes. De schade kan zo ernstig zijn, dat kiemplantjes er aan onderdoor gaan. Volwassen planten, kunnen onder de juiste omstandigheden, over de schade heen groeien. Maar het feit blijft dat eenmaal aangetast blad er niet zo smakelijk meer uitziet. 

Hij wordt aardvlo genoemd, omdat het beestje dankzij zijn zeer gespierde achterpoten zeer hoog kan springen, net als een vlo, en omdat de larven, zodra zij volgegeten zijn, in de grond kruipen om zich daar te verpoppen tot kever. De aardvlo houdt erg van droge en warme omstandigheden. De volwassen kever overwintert in een schuilplaats en zorgt het daaropvolgende jaar voor schade aan de planten. Zodra de luchttemperatuur 18°C is, komen ze te voorschijn uit hun schuilplaatsen.

Bestrijding van aardvlooien: Helaas heeft de aardvlo geen natuurlijke vijanden. Zelfs vogels lusten hem niet. Combinatieteelt met tuinkers kan een afstotende werking hebben. Ook het goed vochtig houden van het gewas kan helpen tegen de aardvlo, omdat deze namelijk een grote hekel heeft aan vocht.

Omdat aardvlooien zeer moeilijk te vangen zijn, zelfs bij de kleinste beweging springen ze heel ver en hoog weg, kan het gebruik van een lijmplank nuttig zijn. Zo'n plank is gemakkelijk zelf te maken: gebruik een plank die net zo breed is als het groentebed. Bestrijk de plank met een plakkerige lijmlaag die niet snel opdroogt, bijv. behanglijm of jam. Bevestig aan de bovenkant van de plank twee handvaten om de plank aan vast te houden en aan de onderkant van de plank een rij stoffen franjes of zachte borstels. Beweeg de plank het liefst 's ochtends met een zwaaiende beweging over de aangetaste planten. Zorg dat de rij stoffen franjes of zachte borstels de planten goed raken. Dit zorgt ervoor dat de aardvlooien opspringen en tegen de plank aanspringen en hieraan blijven vastplakken. Herhaal het zwaaien met de plank totdat alle aardvlooien zijn verdwenen.

Bij zeer zware aantasting door aardvlo kun je Pyrethrum over de planten sproeien. Volg strikt de gebruiksaanwijzing van dit product, want ook nuttige insecten gaan dood aan dit middel. Pyrethrum werkt maar zeer kort, zodra de vloeistof is opgedroog werkt het niet meer. Het is dus belangrijk om de aangetaste planten zeer goed van alle kanten te bevochtigen en vooral de onderkant van het blad niet te vergeten. Spuit op dagen met hoge temperaturen bij voorkeur 's avonds. Als het nodig is moet de toepassing van het product na 1 week worden herhaald. De veiligheidstermijn tussen toepassing en oogst is 2 dagen. Dit betekent dat er langer dan 2 dagen moet zitten tussen toepassing van het product en de oogst van de bespoten groente. Ook spreekt het vanzelf dat de groente voor het gebruik zeer zorgvuldig moet worden gewassen.

Bladluizen: Bladluis is een zeer klein plantenetend insect, het voedt zich met de cellen van een plant. Meestal zijn ze lichtgroen, maar er zijn ook witte, zwarte, rode, gele en paarse soorten. Ze zijn meestal niet groter dan een halve millimeter en dus moeilijk te zien. Vaak vind je ze in de top van een jonge stengel, in de oksel van een plant, op bloemknoppen en op zeer jong blad. De bladluis zuigt de sappen en voedingstoffen van de plant op en drukt hierbij wat van zijn infecterende speeksel in de plant. Hiermee verspreidt hij virussen die de plant verzwakken en uiteindelijk kunnen doden.

Bladluizen verspreiden zich zeer snel en produceren een schrikbarend aantal jongen. Ze scheiden een stof uit die honingdauw wordt genoemd en vooral mieren, wespen en bijen zijn hier gek op. Honingdauw is ook een stof waar schimmels zeer goed op gedijen. Schimmels en bladluizen zitten dan samen op 1 plant.  Deze combinatie van schimmels en bladluis wordt roetdauw genoemd doordat ze zeer zwart is. Bladluizen komen in zeer grote aantallen voor op een plant en stappen zeer gemakkelijk over van plant op plant.

Bestrijding van Bladluizen: Wat is er aan te doen? Lieveheersbeestjes zijn de natuurlijke vijand van de bladluis. De larven eten gemiddeld zo'n 600 bladluizen en een volwassen lieveheersbeestje eet ongeveer 100 bladluizen per dag. Maar vooral mieren beschermen bladluizen en zullen proberen de lieveheersbeestjes tegen te houden. Er zijn speciale lieveheersbeesthuisjes te koop. Ook zijn er doosjes met larven te bestellen die op een zeer natuurlijke manier de bladluis bestrijden.

Ook sluipwespen en hun larven bestrijden bladluizen. Ook de oorwurm eet bladluizen en ook mijten, larven en eieren van insecten. Ook eet de oorwurm kleine rupsen en andere parasieten. Maar pas op! Oorwurmen kunnen vruchten als pruim, perzik, abrikoos enz. aantasten.

Een plantenspuit gevuld met water en afwasmiddel is ook een probaat middel. Dit werkt een aantal dagen en moet daarna herhaald worden. Ook een mengsel van water en spiritus werkt.

Ook een mengsel van 20 milliliter groene zeep, 20 milliliter spiritus en een liter water kan helpen. Ook een aftreksel van ui kan helpen en dit werkt ook tegen andere insecten die zich met planten voeden. Afrikaantjes trekken insecten aan die bladluis eten. Bladluizen hebben een hekel aan de geur van Lavendel, Bonenkruid, Salie, Hysop, Dille, Ui en Knoflook. Een laatste tip is om de mieren in je tuin te bestrijden.

Slakken: er zijn zeer veel verschillende soorten slakken met en zonder huisjes, maar ze hebben allemaal gemeen dat ze dol zijn op mals, zacht en groen blad. Hun aanwezigheid is meestal zichtbaar door grote gaten in blad, volledig weggevreten blad en slijmerige zilveren sporen. Slakken leggen gemiddeld ongeveer 400 eitjes per jaar. Overdag verstoppen slakken zich onder allerlei materialen, ze zijn vooral dol op vocht. 's Avonds en 's nachts worden ze actief en beginnen ze aan de malse plantjes in de tuin te knabbelen. 

Bestrijding van Slakken: de natuurlijke vijanden van de slak zijn o.a. vogels, egels, kikkers, padden, spinnen, eenden en kippen. Deze dieren zijn dol op slakken en eten deze graag en veel. Zorg dus dat je deze dieren in je tuin krijgt.

Verwijder losse, onnodige dingen uit je tuin zoals lege bloempotten, lege kratten, stapels hout, losse tegels enz. die kunnen dienen als schuilplaats voor slakken. Geef zoveel mogelijk 's ochtends water in de zomer om ervoor te zorgen dat de grond droger is 's avonds.

Strooi biologische slakkenkorrels om bepaalde planten te beschermen. Knoflook is giftig voor slakken. Plant eventueel knoflookplanten in de buurt van planten die erg aantrekkelijk zijn voor slakken. Wij verkopen een product van Ecostyle tegen slakken: Escar-Go.

Een biologische oplossing tegen naaktslakken is het gebruik van parasitaire nematoden (Phasmarhabditis hermaphrodita). Deze kleine aaltjes dringen de naaktslak binnen en leggen hun eitjes in de slak waardoor deze ziek wordt en uiteindelijk stopt met eten. Deze aaltjes kunnen besteld worden via de website www.roodmetzwartestippen.nl. Op deze website is ook meer uitleg te vinden over de precieze manier van doseren en over de werking van de nematoden.

Bereiding en gebruik van Mizuna:

Van Mizuna wordt het knapperige, malse en ietwat scherp smakende blad en de stengels gebruikt. Ook kunnen de bloemknoppen en bloemetjes van deze bladkool worden gegeten. Deze laatste zijn bijvoorbeeld heel goed te gebruiken als een verrassende, heerlijk smakende en eetbare versiering van salades en als garnering van gerechten.

Was de Mizuna goed en soms meerdere malen voor gebruik en droog de tere blaadjes voorzichtig in bijv. een slacentrifuge of door het voorzichtig af te deppen met keukenpapier. Het kan eventueel nodig zijn om de uiteinden van de stengels af te snijden omdat ze soms bitter smaken. Mizuna kan rauw gebruikt worden in salades. Het kan ook kort worden gekookt, gestoomd of gewokt.

Mizuna is heel lekker in combinatie met: kip, zalm, diverse slasoorten zoals bijv.: wilde rucola, mesclun salade, gekookte aardappelen, kaas, uitgebakken spek, paddestoelen zoals shiitake en enoki (ook wel fluweelpootje), tofu, fruit (bijv. appels, vijgen, citrusvruchten en peren), knoflook, courgettes, tomaten, gember, munt, basilicum, wilde rijst en spelt.

Gebruik deze bladkool rauw in gemengde salades, maaltijdsalades, in stamppotten, als mild pittige salade, als garnering op pizza's en bij vleesgerechten. Voor rauwe toepassingen wordt het jonge, malse blad van Mizuna gebruikt. 

Als u deze bladkool warm gebruikt is het belangrijk om de stengels iets langer te bereiden dan het blad. Mizuna slinkt tot ongeveer de helft van het beginvolume (net als Spinazie) als het kort wordt gekookt, gestoomd of gewokt. Hiervoor wordt ouder, volgroeid blad en stengels van Mizuna gebruikt. Het blad kan ook op het laatste moment toegevoegd worden aan warme gerechten zoals: soepen, wokschotels, stoofschotels en pastagerechten.

En natuurlijk wordt Mizuna ook in diverse Japanse gerechten gebruikt. In Japan wordt Mizuna traditioneel niet rauw in salades gebruikt. Het wordt op het laatste moment toegevoegd aan stoofpotten, aan soepen, in hotpots, in wokschotels en rauw ingemaakt met zout en eventueel andere Aziatische smaakmakers.

Recept voor Ichiyazuke (ingemaakte Mizuna op z'n Japans)

Ingredienten:

Mizuna, zout, Togarashi (gedroogde rode chillipepers)

Bereiding:

Doe de schoongemaakte en ongesneden Mizuna in een plastic of glazen bakje met losliggend deksel. Leg de stengels netjes naast elkaar, besprenkel de Mizuna met zout. Snijd de gedroogde chillipepers in dunne reepjes en voeg dit toe. Doe het deksel op het bakje en plaatst een zwaar gewicht op het deksel. Laat dit in ieder geval een halve dag in de koelkast staan, maar het liefst een hele nacht. Knijp, na een halve dag of de hele nacht rijpen in de koelkast, al het extra vocht uit de ingelegde Mizuna. Snijd hierna de groente in hapklare stukjes. Serveer met Japanse bruine rijst.

Recepten met Mizuna:

Risotto met Mizuna

Hoofdgerecht voor 2 personen. Bereidingstijd: 35 - 45 minuten.

Ingrediënten:

200 gram risottorijst, 250 gram grofgesneden mizuna, 1 deciliter witte wijn of Vermout, 50 gram fijngeraspte Parmezaanse kaas, ½ fijn gesnipperde ui, 1 teentje fijngemaakte knoflook, ongeveer 8 deciliter lichte groentebouillon, 2 eetlepels olijfolie, versgemalen zwarte peper.

Bereiding:

Breng de groentebouillon in een kleine pan aan de kook en houd deze op een klein pitje goed heet. Verhit in de tussentijd in een kleine braadpan 1 eetlepel olijfolie. Fruit in deze braadpan de ui en knoflook een paar minuten aan. Voeg nog een eetlepel olijfolie toe en voeg nu de risottorijst toe. Schep alle rijstkorrels om totdat alle korrels met een laagje olie bedekt zijn. Blus de rijst af met de wijn of Vermout. Zodra dit vocht verdampt is, voeg je een lepel (gebruik een juslepel of een kleine soeplepel) bouillon toe. Roer geregeld. Schep de volgende lepel bouillon bij de rijst, als de voorgaande lepel bijna is opgenomen. Ga zo door tot de rijst gaar is en de bouillon (bijna) helemaal gebruikt is. Dit duurt (afhankelijk van de gebruikte rijstsoort) 15 tot 20 minuten. Schep de grofgesneden Mizuna en de geraspte Parmezaanse kaas door de rijst. Geef nog een flinke draai met de pepermolen boven de pan. Serveer in diepe borden. Eet smakelijk! 

Bron: weblog: www.Bijna net zo lekker als thuis

Japanse salade met Mizuna

Vegetarisch lunchgerecht voor 2 personen. Bereidingstijd: 10 - 20 minuten.

Ingrediënten:

150 gram shiitake, 150 gram tofublokjes, 100 gram Mizuna, 2 bosuitjes, 120 ml zonnebloemolie, 40 ml Japanse sojasaus, 30 ml rijstazijn, 15 ml droge sherry, ½ theelepel sesamolie, ½ theelepel geraspte gember.

Bereiding:

Maak de shiitake schoon en snijd ze in grove stukken. Maak de bosuitjes schoon en snijd deze in dunne ringetjes. Bak de shiitake samen met de gember kort in een beetje zonnebloemolie in een wok. Voeg vervolgens de tofu en de bosui toe en bak deze op hoog vuur kort mee. Voeg de sherry en de helft van de sojasaus toe aan het shiitake, ui, tofu en gember mengsel en zet het vuur laag. Klop de rest van de zonnebloemolie, de andere helft van de sojasaus, de rijstazijn en de sesamolie samen tot een vinaigrette. Verdeel de gewassen en gedroogde Mizunabladeren over 2 borden. Verdeel het warme shiitake mengsel bovenop de Mizuna. Schenk de vinaigrette over de lauwwarme salade en serveer direct. Eet smakelijk!

Bron: www.eetsuggestie.nl

©123zaden